To AMC είχε βρει ένα πολύ δυνατό δίδυμο που έκανε εκπληκτικά νούμερα στις τηλεθεάσεις και σάρωνε βραβεία.
Το Breaking Bad όμως τελείωσε, χωρίς να το τραβήξει από τα μαλλιά, δίνοντας μας ένα επικό φινάλε το οποίο σχολιάσαμε αναλυτικά.
Το The Walking Dead συνέχισε να φέρνει νούμερα και ρεκόρ τηλεθέασης με την πρεμιέρα του τον Οκτώβρη.
Πριν μερικές εβδομάδες είχαμε το φινάλε μιας season που αποκατέστησε την ποιότητα στη σειρά, η οποία είχε αρχίσει να χωλαίνει επικίνδυνα.
Την εκπληκτική 1η season ακολούθησε μια πολύ μέτρια 2η και μια 3η που προσπάθησε αλλά στην τελική στροφή δεν τα κατάφερε.
Η 4η season πριν αρχίσει ήταν για μένα κομβικής σημασίας.
Παρ’ όλη την επιτυχία και την αποδοχή του κοινού που αγαπάει το zombie genre και τα brutal στοιχεία, εμένα δεν μου φτάνουν για να συνεχίσω να την βλέπω, οπότε η τέταρτη έπρεπε να ανεβάσει τον ρυθμό, την αγωνία και να κάνει ριζικές αλλαγές ώστε να με κρατήσει στο κοινό της.
Λίγα λόγια λοιπόν για την υπόθεση και έπειτα θα σας πω αν τα κατάφερε ή όχι.
Η σειρά ξεκινά με έναν Rick (Andrew Lincoln, Made in Dagenham) ο οποίος πενθεί για την γυναίκα του και φοβάται για την εξέλιξη του Carl (Chandler Riggs, Get Low) που χάνει την παιδικότητα του (λογικό) και φαίνεται να αγαπάει τα όπλα λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό.
Σκοπός του είναι να φτιάξει την ζωή του στη φυλακή, μαθαίνοντας να φυτεύει και να μεγαλώνει ζώα.
Συγχρόνως ο Governor (David Morrissey, Welcome to the Bunch) έχει τυπικά ηττηθεί και δεν αποτελεί πια απειλή για την φυλακή που η ομάδα με τους εναπομείναντες πρώην συντρόφους του ίδιου προσπαθούν να χτίσουν ένα ασφαλές σπίτι.
Η απειλή από Ανθρώπους και Walkers έχει μειωθεί, αλλά κανείς δεν είναι ακόμα ασφαλής, αφού υπάρχουν και άλλοι αμέτρητοι πιθανοί κίνδυνοι που μπορούν να διαταράξουν τις ισορροπίες.
Και από όλες τις πιθανές απειλές, η τεράστια φαντασία των σεναριογράφων επέλεξε μια … γρίπη!
Τι να πω δεν ξέρω.
Όλο το πρώτο μισό κύλησε ακόμα πιο ανιαρά από όσο ήλπιζα με ελάχιστα σημεία να δίνουν ενδιαφέρον στην σειρά.
Με κράτησε μπροστά στην οθόνη με το ζόρι και πολλές φορές άφηνα να περάσουν 3-4 επεισόδια πριν την δω.
Όλα αυτά άλλαξαν με την mid-season πρεμιέρα.
Η ιστορία εστιάζει στον Governor ο οποίος παλεύει να κρατηθεί στα λογικά μετά από την πλήρης αποτυχία του.
Τα επεισόδια περνάνε χωρίς πολλούς διαλόγους, αφήνοντας χώρο στον Governor να μας δείξει την απελπισία και το μηδενικό κίνητρο που έχει για να ζήσει.
Όλα αυτά φυσικά θα αλλάξουν όταν συναντήσει δύο αβοήθητες γυναίκες και ένα κοριτσάκι.
Η ελπίδα θα γεννηθεί και θα πεθάνει με το κοριτσάκι και ο Governor πλέον και με την καινούρια ομάδα του θα βάλει ως σκοπό του την εκδίκηση από τον Rick και την κατάκτηση τη φυλακής.
Εδώ μάλιστα.
Ναι τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα.
Ξεφύγαμε από την βαρετή φυλακή και ασχοληθήκαμε με τον έξω κόσμο.
Το φώναζαν όλες οι κριτικές ότι πρέπει να φύγουν από φάρμες και φυλακές οι χαρακτήρες για να γίνουν τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα και αποδείχτηκε ότι αυτό είχαν και στο μυαλό τους οι σεναριογράφοι.
Απλά πέταξαν μισή season σε ένα αχρείαστο arc.
Τα επεισόδια του δεύτερου μισού είναι όλα τρομερά.
Τα διάφορα group που σχημάτισε η επίθεση του Governor δημιούργησε ενδιαφέρουσες δυναμικές ανάμεσα στους χαρακτήρες που μετά από καιρό βρίσκονται έξω από την ασφάλεια των φυλακών.
Όταν έγραφα το first look έλεγα ότι πρέπει να γίνουν κάποιες ραγδαίες αλλαγές που να ορίζουν όλο τον κόσμο και όχι μονο την ομάδα.
Μιλούσα για κάποια νέα απειλή, έναν villain ή κάποια πληροφορία σχετικά με το τι γίνεται στον κόσμο και την θεραπεία.
Σκεφτείτε λίγο.
Η σειρά κάποτε πρέπει να τελειώσει.
Και φυσικά ο Rick και η ομάδα του θα πρέπει να παίξει κάποιο ρόλο στο τέλος που δεν νομίζω να είναι μια απλή επίθεση από ζόμπι.
Με την εμφάνιση του λοχία Abraham Ford (Michael Cudlitz, Rogue River) και της παρέας του αρχίζει αυτή η πορεία.
Πρέπει να δοθούν κάποιες εξηγήσεις να βρεθεί μια θεραπεία ή κάποια λύση και να αρχίσει η αποκατάσταση την ανθρώπινης κυριαρχίας.
Και αυτό είναι ενδιαφέρον.
Αυτό αξίζει να το δω…
Καταλήγοντας έχουμε το θέμα του Terminus.
Η season τελειώνει με πολλά ερωτήματα για τον Τερματικό Σταθμό και τα κίνητρα των ανθρώπων που τον ελέγχουν.
Το τέλος του 16 επεισοδίου με τον Rick να λέει «Θα πάθουν την πλάκα τους όταν καταλάβουν με ποιους τα έβαλαν» (σε ελεύθερη μετάφραση), αν και ολίγον cheesy δημιουργεί απαιτήσεις από την season που έρχεται τον φθινόπωρο.
Στην ερώτηση λοιπόν αν κατάφερε να με κρατήσει στους φαν τις και να μην την drop-αρω θα απαντήσω, ότι το Walking Dead έφτασε κοντά στον γκρεμό, αλλά τα κατάφερε και έφτιαξε μια τέλειο μισό κύκλο και τις βάσεις για την συνέχεια.
Άρα το ερώτημα είναι γιατί δεν γίνεται αυτό από την αρχή;
Μήπως θα έπρεπε η season να μικρύνει στα 13 επεισόδια για να μην κάνει κοιλιά;
Αυτές είναι απαντήσεις που πρέπει να δώσουν οι δημιουργεί και όχι εμείς.
Εσάς πως φάνηκε ο τέταρτος κύκλος του The Walking Dead;
Αναμένετε τον πέμπτο κύκλο;
Έχετε ακόμα ενδιαφέρον για το spin-off που είναι στα σκαριά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου