Έξι ώρες για να κατέβω Αθήνα, άλλες τόσες για να ανεβώ. Τόσο μου πήρε για να διαβάσω ακόμα ένα βιβλίο του μεγάλου Τσάρλς Μπουκόφσκι. Το τρένο το οποίο είναι το ιδανικό πλαίσιο για να διαβάσεις Μπουκόφσκι, ήταν γεμάτο με κάθε είδους τύπο (στην αρχή δίπλα μας καθόταν ένας τύπος απο Πακιστάν ή Ιράν που έβλεπε μαζί μας το anime που βάλαμε σε μια φάση, ενω στην επιστροφή είχαμε δυο μικρές Φιλιππινέζες που έβγαζαν περίεργους ήχους στον ύπνο τους).
Για κάτι τέτοια μιλάει και ο Μπουκόφσκι. Ιστορίες για απλούς ανθρώπους, που ζουν μια απλή αλλά γεμάτη ζωή. Πολλοί που διαβάζουν Μπουκόφσκι και πιστεύουν οτι αυτό που πρεσβεύει και εξυμνεί, αυτός ο "καταραμένος" ποιητής, είναι η ζωή του δρόμου, η ζωή της αλητείας.
Μεγάλο λάθος. Αυτή ήταν η ζωή του ίδιου και για αυτήν μπορούσε να μιλήσει, καθώς τα αυτοβιογραφικά στοιχεία ήταν διάσπαρτα σε όλα τα διηγήματα του και τα λίγα μυθηστορήματα που έγραψε. Στη συλλογή όμως "Τετράδιο με λεκέδες απο κρασί" φαίνεται ξεκάθαρα οτι αυτό που εξυμνεί ο Μπουκόφσκι είναι η "αληθινή" ζωή.
Δεν έχει σημασία τι θα κάνεις και πως, αρκεί να μην αναλώνεσαι σε τύπους, κανόνες άλλων, οδηγίες και όνειρα που δεν είναι δικά σου. Κάνε αυτό που θέλεις, γίνε αυτό που θέλεις με κάθε κόστος, γιατί μόνο τότε θα νιώσεις ζωντανός... Αλλιώς απλά θα πεθαίνεις με αργό και βασανιστικό τρόπο.
Το "Τετράδιο με λεκέδες απο κρασί" είναι μια συλλογή απο επιστολές, σημειώσεις μικρά διηγήματα και άρθρα που εξέδωσε σε διάφορα περιοδικά της εποχής του. Είναι το τέλειο βιβλίο για να μάθεις ποιος ήταν ο Μπουκόφσκι σαν άνθρωπος. Ποιες ήταν οι απόψεις του σχετικά με την ίδια την ποίηση, τους συνάδελφους ποιητές. Τι πολιτικές πεποιθήσεις είχε, ποια είναι η πορεία που τον έκανε αυτό που είναι.
Το Τετράδιο είναι ένα πανεύκολο βιβλίο για να το διαβάσεις καθώς δεν απαιτεί να είσαι απο πάνω του για πολύ ώρα και σε αφήνει να διακόπτεις αρκετά συχνά, καθώς αποτελείτε απο μικρά δοκίμια, άρθρα και διηγήματα όπως προείπα.
Το προτείνω σε άτομα που έχουν είδη διαβάσει Μπουκόφσκι και συγχρόνως στους αναγνώστες του, που ξεφεύγουν απο την ανάγνωση Μπουκόφσκι με σκοπό την αναζήτηση λίγης αλητείας για την βαρετή ζωή τους.
Τον Μπουκόφσκι τον διαβάζω για τα ψήγματα αλήθειας/σοφίας που υπάρχουν ανα δέκα σειρές. Τον διαβάζω και την ίδια στιγμή τον λυπάμαι, χαμογελώ με τις εμπειρίες του και τον περιφρονώ.
Για όλα τα παραπάνω μαζί... τον λατρεύω.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια διαφήμιση της Dewars που έχει ένα ποίημα του Μπουκόφσκι. Τα τεράστια λόγια που ντύνονται απο την επιβλητική φωνή ενός τύπου που δεν ξέρω ποιος είναι έχουν πολύ περίεργη επίπτωση πάνω μου. Την ίδια στιγμή σε ενθαρρύνουν να κάνεις τα πάντα... Συγχρόνως νιώθεις οτι δεν θα μπορέσεις, οτι είσαι "μικρός", οτι δεν το έχεις μέσα σου. Με μία λέξη... Μπουκόφσκι
ps: Πραγματικά τι παίζει με τα Ουίσκι? Κάθε φορά που βλέπω διαφήμιση που προσπαθεί να μου μάθει πως ζει ένας "άντρας", καταλαβαίνω άμεσα οτι είναι διαφήμιση απο κάποιο πεταμένο πετρέλαιο όπως είναι όλα τα ουίσκι που κάνουν 13-20 ευρώ και που συνήθως αυτά διαφημίζονται. Αν περίμενα το Dewars να μου μάθει πως να ζω.. ζήτω που καήκαμε.
Η μόνη διαφήμιση απο ουίσκι που αξίζει να θεωρηθεί τέχνη είναι αυτή:
Η μόνη διαφήμιση απο ουίσκι που αξίζει να θεωρηθεί τέχνη είναι αυτή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου