Μέσα στα χρόνια αυτή η παγκόσμια τέχνη, άλλαξε νόημα πάρα πολλές φορές, φτάνοντας στις αρχές του 20 αιώνα να συμβολίζει την punk αλητεία και να ταυτιστούν με την φυλακή. Κάπως έτσι φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2009 όπου η έσκασε η αμερικάνικη tattoo επανάσταση. Τα "είδωλα" (τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές κτλ) γέμισαν tattoo και μαζί και ο λαός έκανε τα πρώτα του δειλά βήματα.
Έπειτα γέμισαν όλοι...
Στην Ελλάδα η μόδα ήρθε με καθυστέρηση μερικών μηνών. Πλέον η νεολαία έχει γεμίσει, τα μαγαζιά έχουν πολλαπλασιαστεί και πλέον η τάση θέλει tattoo. To αποτέλεσμα είναι να έχουν γίνει οι τατουατζίδες οι νέοι ροκ σταρ, πολύς κόσμος να έχει γεμίσει με tattoo που δεν θέλει και οι επιπτώσεις να είναι πολλές. Κυρίως στην ποιότητα των tattoo, αλλά και στο δικό μου χειρότερο, στο attitude των tattoo artists.
Ναι πλέον είναι οι νέοι σταρ. Και για αυτό ο τουπές έχει ανεβεί τόσο πολύ που δεν τους αναγνωρίζεις. Είναι οι ίδιοι που μερικά χρόνια πριν δεν είχαν λεφτά να φάνε και τώρα χρεώνουν μισό μηνιάτικο για μια ζωγραφιά για ένα tattoo.
Να τονίσω κάτι.... ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν είναι όλοι έτσι. Πολλοί σέβονται τον πελάτη. Περισσότεροι όχι. Το άνοιγμα του επαγγέλματος, με την εισροή τόσων πολλών που προσελκύθηκαν απο το χρήμα, είναι φυσικό κάποιοι απο αυτούς να μην νοιώθουν το πνεύμα του τατουάζ.
Ποιο είναι όμως το πνεύμα του tattoo? Παρακάτω, τώρα έχω να πω κι άλλα για τους τατουατζήδες.
Εμπειρία που ξέρω απο πολύ κοντινό άνθρωπο. Σκέφτεσαι, θα πάω να σκάσω χρήμα σε ένα μαγαζί, για να έχω εγγυημένο αποτέλεσμα. Πήγε λοιπόν το παλικάρι σε ένα απο τα γνωστά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, μεσαιο-μέγαλου μεγέθους και έδωσε 120 ευρώ για ένα σχέδιο.
Φυσικά ο "καλλιτέχνης" δεν καταδέχτηκε να αφιερώσει χρόνο για να βγάλει ένα σχέδιο με τον πελάτη και του έκανε ένα πραγματικά άθλιο σχέδιο. Μετά απο μερικές μέρες που ξεκαθάρισε η κατάσταση, το παλικάρι επιστρέφει στο μαγαζί για να συζητήσει για διόρθωση κτλ, αλλά μαθαίνει οτι ο τατουατζής απολύθηκε.
Το μαγαζί αρνήθηκε να αποζημιώσει τον πελάτη, ούτε καν με μια διόρθωση. ΖΗΤΗΣΑΝ άλλα 120 ευρώ. Ναι οι ίδιοι που προσέλαβαν έναν τυχαίο, που προφανώς ήταν κάποιος φίλος τους, δεν καταδέχτηκαν να ασχοληθούν με το λάθος τους. Mother fucking Rockstars!!!!!!!
Ποιο νομίζεται ήταν το αποτέλεσμα της αναζήτησης ενός άλλου studio για την διόρθωση? Καλλιτέχνες απο τα μεγαλύτερα μαγαζιά, κοιτούσαν απαξιωτικά κάθε φορά που το παλικάρι έκανε την ερώτηση του και ζητούσε-για προφανείς λόγους κατεστραμμένης εμπιστοσύνης-σχέδιο απο πριν.
Όχι όμως... κανείς δεν ήθελε να ακούσει και να συζητήσει σοβαρά για cover καθώς είναι καλλιτέχνες και δεν γουστάρουν να διορθώνουν δουλειές άλλων.
Και εγω είμαι πελάτης φίλε μου.... Θα το έκαναν αυτό το 2000 που έκαναν ένα τατου την εβδομάδα? Δεν νομίζω....
Και εδώ ερχόμαστε στο ερώτημα, ποιο είναι το πνεύμα του tatto πλέον και τι σχέση έχει αυτό με το attitude του καλλιτέχνη?
Πλέον οι μυημέοι στην τέχνη δεν μιλάνε για πελάτες. Δεν μιλάνε για άτομα που χτυπάνε τατού. Μιλάνε για συλλέκτες. Αυτό ακριβώς είναι πλέον το πνεύμα. Το δέρμα σε συνδυασμό με την μονιμότητα του τατουάζ, είναι το μέρος στο οποίο μπορείς να χαράξεις τα πιο συμαντικά για σένα κομμάτια του χαρακτήρα σου.
Δεν έχει σημασία τι ή για ποιον λόγο το κάνεις. Αυτό είναι θέμα του καθενός. Άλλοι κάνουν σχέδια γιατί λαρεύουν να κάνουν τατού. Άλλοι χαράζουν σχέδια που συμβολίζουν κάτι για τους εαυτούς τους, άλλοι ονόματα ή ημερομηνίες.
Κάθε μία περίπτωση έχει στη βάση της τον συμβολισμό και το δέρμα είναι οτι πιο προσωπικό έχεις για να το δηλώσεις. Αυτοί που κάνουν σχέδια γιατί απλά το γουστάρουν, έχουν συμβολοποιήσει την ίδια την διαδικασία του tattoo.
Έτσι καταλήγω οτι εγώ ο συλλέκτης θέλω να προσθέσω στην συλλογή μου, για τους δικούς μου, οποιουσδήποτε λόγους, ένα κομμάτι στη συλλογή μου. Πες οτι εγώ θέλω να κάνω ένα μικρό Πέος για κάθε ένα φίλο μου που πέθανε. Θέλω και απαιτώ απο τον tattoo artist να συμπεριφερθεί με τον απόλυτο σεβασμό. Απόλυτο.
Το γιατί θέλω ένα Πέος φίλε αναγνώστη είναι δικό μου θέμα. Δεν σε νοιάζει και δεν μπορείς να δεις πίσω απο κάθε συμβολισμό. Αν αυτός ο τύπος του παραδείγματος πάει να το ζητήσει αυτό θα γίνει περίγελος. Λογικό θα μου πεις. Όχι θα σου πω εγώ. Είναι η φύση του τατουάζ που κάνει τον καθένα να έχει δικαίωμα στο να εκφραστεί συμβολικά με οποιονδήποτε τρόπο θέλει .
Υπάρχουν και αυτοί που απλά χτυπάνε, έτσι για να το κάνουν, γεμίζουν με αστεράκια και και πατούσες. Ναι αυτοί είναι περίγελοι. Γιατί δεν έχουν νιώσει το νόημα του τατου. Δεν τους νοιάζει, είναι κάγκουρες, και δεν με νοιάζει και μένα.
Οι γυναίκες απο την άλλοι είναι άλλο θέμα. Κάποιες το κάνουν καθαρά για λόγους καλοπιστικούς (σαν να βάφουν τα μαλλιά), και εφόσον είναι συνειδητοποιημένες δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Αλλά ακούς συχνά: "η πεταλούδα που έχω κάνει στο δεξί κολωμέρι συμβολίζει την ελευθερία..."
Αυτό το άρθρο πήρε έμπνευση απο την επίσκεψη μου στο 6ο Tattoo Circus που έγινε στην Θεσσαλονίκη το 3ήμερο 30-31Μαίου - 01 Ιουνίου. Το τι είδα θα έρθει σε άρθρο αύριο-μεθαύριο.
Και επειδή την πώρωση την έχω πρόσφατη, καθώς πρόσθεσα το 3ο κομμάτι στην δική μου συλλογή, η επόμενη βδομάδα θα είναι tattooweek.
Όταν κάνεις το πρώτο σου τατού, ή θα σταματήσεις στο πρώτο, η θα εθιστείς. Εγώ είμαι στο δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου