11 υποψηφιότητες στα BAFTA AWARDS με κερδισμένα αυτά για τον καλύτερο σκηνοθέτη, Ά ανδρικό ρόλο και άλλα, ενω και τέσσερις Χρυσές σφαίρες, μαζί με υποψηφιότητες και για Όσκαρ δεν είναι κακή φουρνιά.
Ο Wes Anderson επιστρέφει με το Grand Budapest Hotel, δίνοντας μας μια ταινία η οποία είναι χαρακτηριστική του ιδιαίτερου στυλ του σκηνοθέτη και συγχρόνως είναι ίσως η καλύτερη ταινία του.
Αν και όλα τα στοιχεία του Anderson που τον κάνουν ξεχωριστό αλλά συγχρόνως μη προσιτό για όλους υπάρχουν στο τετράγωνο, η ταινία παρ' όλα αυτά πιστεύω οτι μπορεί να ιδωθεί απο κάθε μάτι και κινηματογραφικό κοινό.
Είναι μια κωμωδία με πολιτικό λόγο, εξαιρετικούς διαλόγους αλλά και ξεκαρδιστικές σεκάνς κυνηγητού, φανταστικό cast αλλά και το ιδιαίτερο σκηνογραφικό γούστο του Anderson. Είναι μια πανέμορφη ταινία, ντυμένη με νοσταλγία και γλυκόπικρα χαμόγελα.
Στο κέντρο της ιστορίας έχουμε το Grand Budapest, ένα ξενοδοχείο στις Άλπεις ενός φανταστικού κρατιδίου, της Ζαπρόβκα. Την ιστορία την διηγείται ένας συγγραφέας ο οποίος εμπνεύστηκε απο την ζωή του Zero Mustafa (ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου) που ο συγγραφέας το συναντά στο ξεπεσμένο πια ξενοδοχείο.
Ο Zero του αφηγείται την ιστορία του απο την στιγμή που πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά στο Grand Budapest ως lobby boy και συνάντησε τον Gustave H. τον θυρωρό και πραγματικό αφεντικό του ξενοδοχείου.
Ο Gustave είναι ένας αξιαγάπητος τύπος με πνεύμα και ακριβό γούστο, σκληρό και απαιτητικό αφεντικό αλλά συγχρόνως και προστάτης. Ο Zero δίπλα του θα ωριμάσει και θα γίνει υπεύθυνος άντρας ενω συγχρόνως μια σπάνια φιλία γεννιέται ανάμεσα στους δύο άντρες.
Εκτός όμως απο το παλιό κρασί και τα ακριβά αρώματα, ο Gustave έχει ακόμα ένα περίεργο γούστο. Προτιμά τις μεσήλικες (και μεγαλύτερες), πλούσιες και ξανθιές πελάτισσες...
Όταν μια απο αυτές, η μαντάμ M. βρεθεί νεκρή, ο Gustave θα έρθει αντιμέτωπος με την οικογένεια της που δεν θέλει να δώσει ούτε δεκάρα στον θυρωρό.
Αυτό που θα ξεκινήσει είναι μια περιπέτεια, με κυνήγι και γέλιο, ενω στο φόντο έχουμε την άνοδο του φασισμού και την συμβολική αρχή του 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου.
Οι χαρακτήρες είναι όλοι ένας και ένας, με γνωστούς ηθοποιούς να περνάνε για μεγάλους ρόλους αλλά και αστεία cameo, ενω πρωταγωνιστής είναι ο άγνωστος Tony Revolori.
Η ταινία είναι ξεχωριστή και θα αφήσει εποχή. Μέσα απο τα αστεία gags και την υπερβολική ακυρότητα που σου προσφέρουν κάποιες στιγμές, δεν παραλείπονται στιγμές όπου υπάρχει προφανής και σχεδόν αφελής δεικτικότητα απέναντι στον φασισμό, ως και τον τρόπο που φερόμαστε στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Αλλά αυτή η αφέλεια είναι κομμάτι του Gustave, ο οποίος είναι ένας ονειροπόλος gentlman!
Απο την άλλη τα καρτουνίστικα κάδρα που δημιουργεί o Wes Anderson είναι χρωματισμένα με την πολύχρωμη παλέτα του και είναι πανέμορφα.
Η ιστορία που μας αφηγείται η ταινία είναι στην ουσία μια ιστορία μέσα σε μια ιστορία μέσα σε μια ιστορία. Έτσι κατα τη διάρκεια της ταινίες έχουμε τους 2 αφηγητές να σχολιάζουν τα γεγονότα, επιλογή που μου φάνηκε φανταστική.
Είναι το Grand Budapest Hotel η καλύτερη ταινία της χρονιάς? Ίσως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου