Το Bιrdman είναι μια ταινία για τον ίδιο τον κινηματογράφο. Ένα σχόλιο για τις εποχές που ζούμε, όχι τόσο για εμάς τους θεατές αλλά για τον ίδιο τον μηχανισμό και την ματαιοδοξία που τον περιβάλει. Όλα αυτά σε μια ταινία που προσφέρει γέλιο, δραματικές στιγμές, σουρεάλ καταστάσεις και ένα αμφιλεγόμενο φινάλε.
Πρωταγωνιστής είναι ο Riggan (Michael Keaton) o οποίος ήταν ένας απο τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς του κόσμου παίζοντας σε τρεις ταινίες του Birdman, ενός υπερήρωα απο ένα φανταστικό κόμικ. Ο Riggan έβγαλε εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά απο την στιγμή που αρνήθηκε την 4η ταινία έχει πλέον ξεχαστεί. Για να νιώσει ξανά σημαντικός, για να νιώσει οτι κάνει αξιοπρόσεκτη τέχνη, διασκευάζει ένα θεατρικό, το σκηνοθετεί, πρωταγωνιστεί και το ανεβάζει στο Broadway.
Η ταινία ξεκινά μερικές μέρες πριν την πρεμιέρα όπου ο συμπρωταγωνιστής τραυματίζεται και στην θέση του έρχεται ο μεγάλος αστέρας Mike Shiner (Edward Norton), ένας ηθοποιός που ζει τον ρόλο του στο 100%
Αν και η κατάσταση με την προσθήκη του Shiner φαίνεται να καλυτερεύει, όλα αρχίζουν και παίρνουν δύσκολες τροπές. Απο τη μία έχουμε τον Riggan που κρύβει απο όλους ένα τεράστιο μυστικό και συγχρόνως έχει να σκεφτεί τα οικονομικά του, την κόρη του (Emma Stone) που μόλις βγήκε απο την απεξάρτιση, τον γάμο του που έχει καταστραφεί εδώ και χρόνια και την καριέρα του που πάει κατα διαόλου.
Αλλά όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο δύσκολα καθώς είναι φυσικά και τρομερά άτυχος, πλην όμως αποφασιστικός. Ο Riggan έχει επενδύσει τα πάντα στην παράσταση αυτή και θα κάνει τα πάντα για να πετύχει.
Η ταινία έχει έναν πολύ πετυχημένο αν και πομπώδες, δεύτερο τίτλο. Το "Η απρόσμενη αρετή της Αφέλειας" είναι άκρως ποιητικός και επιτυχημένος τίτλος.
Η ταινία ασχολείται με υπαρκτά προβλήματα, κάνοντας αναφορές στην βιομηχανία απο την μία, το κοινό και τους κριτικούς απο την άλλη. Ο Riggan είναι κατεστραμμένος τόσο επαγγελματικά όσο και ψυχολογικά. Στην αρχή της ταινίας και αφού μαθαίνεις οτι έχει περάσει τόσα στο παρελθόν, επαγγελματικά και προσωπικά, βλέπεις οτι δεν έχει ωριμάσει, δεν έχει καταλάβει τι θέλει πραγματικά. Μέχρι το τέλος της ταινίας θα δει αυτό να αλλάζει.
Ο Shiner είναι ένας απερίγραπτος μαλάκας. Ψώνιο και "σταρχιδιστής". Καθώς γνωρίζει όμως την Sam με την μελαγχολική και αυτοκαταστροφική νεανικότητα της, θα δει με άλλο μάτι τον εαυτό του.
Η Emma Stone απο την άλλη μας έδειξε οτι δεν είναι μια ηθοποιός που βασίζεται στην (απίστευτη κατα τ' άλλα) ομορφιά της. Στον δραματικό αυτό ρόλο της Sam σε κάνει να ξεχνάς πια είναι και να νιώσεις τα προβλήματα της ως κορίτσι με χάλια παιδική ηλικία που το έριξε στα ναρκωτικά και παλεύει έκτοτε.
Ο Michael Keaton ήταν ο Batman στο Batman το 1989 και στο Batman Returns το 1992. Απο τότε είναι η αλήθεια οτι δεν έχει ξαναπιάσει την επιτυχία εκείνης της εποχής. Όλη η ταινία είναι επίσης και ένα κλείσιμο του ματιού σε αυτά τα facts.
O σκηνοθέτης Alejandro G. Iñárritu κινηματογράφησε έτσι την ταινία, που μοιάζει ολόκληρη σαν ένα τεράστιο μονόπλανο. Η κάμερα πηγαίνει απο τον έναν χαρακτήρα στον άλλο με την πλοκή να τρέχει ασταμάτητα, με κέντρο αναφοράς φυσικά τον Riggan.
Το Βirdman είναι μια ταινία αριστούργημα απο όπου και να το πάρεις. Σενάριο, ερμηνείες και σκηνοθεσία όλα αγγίζουν την τελειότητα.
Είναι αυτή η καλύτερη ταινία της χρονιάς? Τείνω να πω ναι φωνάζοντας, αλλά θα περιμένω να δω ακόμα καμιά δυο υποψήφιες (Foxcatcher και Boyhood) και να αποφανθώ τότε.
Το σίγουρο είναι οτι περνάμε μια φανταστική κινηματογραφική χρονιά, καθώς όλες οι ταινίες που ξεχώρισαν είναι φανταστικές Διαβάστε τις απόψεις μου για το Whiplash και το Grand Budapest Hotel.
ps: το φινάλε θα μπορούσαμε να το συζητάμε για χρόνια... Εγώ το είδα και χαμογέλασα εσείς?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου